Als HR-adviseur werd ik vaak betrokken bij een conflict wanneer het al aardig uit de hand was gelopen. Ik werd ingezet om brandjes te blussen. Gelukkig kan ik de laatste jaren als coach en trainer eerder meekijken. Eén van de redenen dat ik een carrière switch heb gemaakt.
Na afloop van een coachtraject krijg ik het volgende bericht van Karin. “Het overleg met de juriste ging goed deze keer. Ik kreeg zelfs een compliment van haar. En mijn leidinggevende neemt mijn input mee om meer verbinding te bouwen in de nieuwe organisatiestructuur. Ik heb mijn inzichten en de tekening uit onze gesprekken gedeeld. Hij wil mij graag in het projectteam hebben. Ik voel me zoveel meer ontspannen in mijn werk. Wil je nog een mooi verhaal horen?:-)"
Karin zit bij mij aan tafel. Ze is gespannen en vertelt over haar samenwerking met de bedrijfsjuriste. Elk gesprek of overleg loopt uit op irritatie. Zij neemt mijn expertise niet serieus en bovendien liggen we elkaar niet. Daar is nu eenmaal niets aan te doen. Ik wil wel professioneel blijven adviseren in deze situaties. Dus misschien kunnen we samen naar mijn adviesvaardigheden kijken?
Karin tekent op mijn verzoek haar situatie. "Kijk, zegt ze, hier! Ik zit ook echt op een eilandje. Ik voel me buiten gesloten." Ze kijkt nog een keer naar haar tekening. Is even stil en wijst naar het bolletje dat de juriste voorstelt. Ook dit bolletje is niet in verbinding met de rest van de afdeling. Voorzichtig vraagt ze zich af: "Zou zij zich ook buitengesloten voelen? Zo heb ik het nog nooit bekeken."
Ze weet nog niet wat ze er mee aan moet, maar het levert haar een glimlach op en nieuwsgierigheid om dit verder te onderzoeken. Ik stel Karin voor om naar haar conflictvaardigheid te kijken. Haar adviesvaardigheden zijn prima in orde.
We onderzoeken haar rode knoppen. Je weet wel, die dingen waar je je zo mateloos aan ergert dat je ontploft. Karin spreekt met haar hele lijf. Ik zie nog net geen stoom uit haar oren komen als ze vertelt. "Het allerergste van het allerergste zijn degenen die altijd gelijk moeten hebben. Zo is die juriste ook. Net of ik geen professional ben. Ik weet al die regeltjes wel en toch moet je soms een ander besluit nemen en het niet zo letterlijk nemen." "Wat doe jij als jouw ervaring en expertise niet serieus wordt genomen?" vraag ik haar. "Dan word ik opstandig en ga nogmaals uitleggen waarom het geen goed idee is in dit dossier. Ja, en dan komen we in een patstelling. Dat is wat er gebeurt. Dan raak ik gefrustreerd en gespannen, ga ik drammen."
Ik stel Karin voor om een oefening te doen over persoonlijk leiderschap. Inzichten zijn mooi, maar betekenen niks als je er geen actie aan koppelt en ander gedrag inzet. Dat is volgens haar niet nodig. Vervolgens vertelt ze mij in geuren en kleuren een prachtig verhaal. En als Karin vertelt dan hang je aan haar lippen. Een afleidingsmanoeuvre waar ik al voor de tweede keer met beide benen intrap. Dat zit me toch niet lekker.
In het volgende gesprek spreek ik haar aan op haar gedrag. Ze schiet in de lach. Ja, dat herken ik van mezelf. Ik ben wel blij dat je daar over begint. Om in een fractie van een seconde weer te starten met een mooi verhaal. Karin gaat overstag na mijn opmerking dat een volgende afleidingsmanoeuvre bingo is, want een patroon. Zij mag me dan trakteren op een bos bloemen. Vooruit met de geit. We doen de oefening en Karin is blij dat ze deze toch heeft gedaan. Ze ziet haar eigen rol helderder en ziet ook nieuwe kansen. We bespreken de opties en maken concrete afspraken welke stappen ze als eerste wil zetten. Twee weken later krijg ik haar mail.
Wil je ook jouw conflictvaardigheid onderzoeken, je blik verruimen en je speelruimte vergroten? Schrijf je dan in voor de 1-daagse training Spelen met conflicten. Een training waarbij je met dynamische oefeningen, waaronder toegepast improvisatietheater aan de slag gaat.