“Ik ben nog niet eens begonnen en ben nu al een snertcoach!” roep ik uit.
Na het intakegesprek, in een prachtig oud pand met uitzicht op het Wilhelmina Park in Utrecht, sta ik nog een beetje onder de indruk bij mijn fiets. Yes, toegelaten voor de opleiding van Coachboulevard. Met twee grote tassen vol met coachboeken sta ik, gulzig van leergierigheid, weer buiten.
Het boekenpakket is te zwaar en te onhandig om, hangend aan mijn stuur, mee door de stad te fietsen. Gelukkig wonen er vrienden om de hoek. Daar kan ik vast even mijn boeken stallen. Zo gezegd, zo gedaan.
In de avond rijd ik samen met mijn vriend terug. Ik verheug me er enorm op om door al mijn nieuwe boeken te snuffelen. Aangekomen bij onze vrienden komt een misselijkmakende geur mij tegemoet uit de keuken. Eén van de weinige geuren waar ik acuut braakneigingen van krijg. Mijn vriend daarentegen loopt kwispelend de keuken in. Heerlijk vindt hij het. Door zijn enthousiasme krijgt hij spontaan een halve pan snert mee. Om in te vriezen en op te smullen als ik een keer niet thuis ben.
Blij leg ik mijn net verkregen boeken in de achterbak en mijn vriend net zo blij zijn net veroverde bak met snert er bovenop. Voor ik iets kan zeggen is het leed al geschied. Met zijn gebruikelijke motoriek, waarbij zijn armen alle kanten op zwaaien, krijgt hij het onmogelijke voor elkaar. De goed aangedrukte deksel schiet van de bak met snert. De snert vloeit zich langzaam uit. De geur dringt door in mijn neus. En kokhalzend kijk ik wanhopig mijn vriend aan...mijn boeken!!! Voor mijn gevoel voltrekt dit alles zich in slow motion.
In een stinkende auto rijden we naar huis. Hoe stiller het wordt in de auto, hoe drukker het wordt in mijn hoofd. Mijn eigen kritische stem begint behoorlijk hard en vilein te roeptoeteren: "Tjongejonge, hoe kan je nou een bak snert boven op je boeken laten zetten door hem! Dat is toch vragen om moeilijkheden. Dat gaat nooit meer goed komen. Al die boeken kan je wel weggooien. Lekker snugger!” Om vervolgens er nog een schepje bovenop te doen. “Waarom ga je überhaupt die opleiding doen? Dat wordt toch niks. Je hebt je vanochtend wel door die intake heen gemazzeld, maar ze gaan nog wel zien dat je helemaal niks voorstelt.” En als finale uitsmijter: “Zie het maar als een voorspelling: Je bent gewoon een snertcoach!"
Slik...mijn opgetogen blijheid is in enkele seconden vermorzeld. "Gaat het een beetje?" vraagt mijn vriend voorzichtig. "Nee natuurlijk niet!" snauw ik hem toe, terwijl de tranen over mijn wangen stromen. "Ik ben nog niet eens begonnen en ik ben nu al een snertcoach!" roep ik uit.
Alweer jaren geleden en de term snertcoach komt nog steeds weleens voorbij. Op momenten dat ik onzeker ben over mijn coachvaardigheden. En die momenten zijn er, ondanks al mijn ervaring, nog steeds. Misschien wel juist door al mijn kennis en ervaring. Want hoe meer ervaring, hoe meer je erachter komt dat je ook veel niet weet. Waardoor de angst om door de mand te vallen weer opspeelt. Dit fenomeen heeft een naam: het imposter syndroom ofwel het bedriegerssyndroom.
Het bedriegerssyndroom wordt in de jaren zeventig voor het eerst door psychologen beschreven. Mensen met het bedriegerssyndroom doen hun succes af als dom geluk of een toeval treffer. Ze vinden dat ze niet zo capabel zijn als anderen denken. Kortom, je denkt dat je eigenlijk niets kunt, maar dat anderen dat nog niet hebben ontdekt.
Gelukkig weet ik tegenwoordig dat die gedachte ingefluisterd wordt door mijn kritische stem. De stem die een pittige mening heeft maar zelden de waarheid spreekt. Net zoals tijdens het “snertincident”. Met een gezond portie humor ga ik nu met dit soort gedachten om.
Want ja, ik ben toevallig wel de enige echte Snertcoach in dit land! En daar kan mijn kritische stem niets tegenin brengen.
Wendy is erkend coach, trainer en persoonlijk kracht expert. Zij helpt je om te Schitteren in je werk. Daarnaast maakt zij via het Aha!Lab samen met Marleen het lastige luchtig. Zij ontwikkelen interactieve workshops en trainingen met spel, humor en diepgang. Waaronder de Training Omgaan met zelfkritiek, waarin je lichtvoetiger leert omgaan met je innerlijke criticus.